12 Nisan 1961. Ruslar ve aslinda tum dunya icin bircok hayalin gercege donusebileceginin ispatinin gunu. O gunun uzerinden 50 yil gecmis, ben de cikayim bunu kutlayayim dedim. Iyi de etmisim...
Aslinda cok daha guzel kutlamalar beklerdim Rus halkindan. Yani bulduklari her firsati degerlendirip sazli sozlu ve de bol isiltili kutlamalar yaparlar. Bu da gayet onemli bir olaydi neden bu kadar sonuk kaldi anlamadim. Belki de Gagarin'in "Vostok 1" ile uzaya firlatildigi yerde yani Kazakistanh'da Baykonur'da guzel kutlamalar olmustur ama Sosyalist ulkenin baskentinde benden zayif not aldi.
Yine elim bos durmadi. Madem program yok dedim, ben de kendi kutlamami kendim yaparim :) Sabah ilk is ciceklerimi alip solugu Gagarin meydanindaki Gagarin heykelinin onunde aldim. Kucuk cocuklarini getirmis anne-babalar ve babaushkalar vardi. Hep birlikte ciceklerimizi koyduk, buyukler kucuklere tek tek anlatti falan fotograflarimizi cekildik ve ayrildim meydandan. Eee nereye gidilir? Elbette dogru Uzay Muzesine...
Uzay Muzesine ilk gidisim degil. 5 defa falan gittim. Hafta ici gittigim oldu, hafta sonu ya da bayramlarda. Ama bu kadar kalabalik gordugum hic olmadi :) Iceri girebilmek icin disarida 15dk kadar sira bekledim :)
Muzeyi daha onceden gezmis oldugum icin cok ayrintili gezmedim yeniden. Zaten istesem de o kalabalikta gezemezdim :) Hizli bir turun ardindan ver elini VD
Kaydı Yayınla
Son olarak gunu Eski Arbat'da hizla ve buza yakin yagan karin altinda tamamladim ama orada da beni bir surpriz bekliyordu. Kucuk bir grup genc kendi yaptiklari kozmonot kiyafetleri icinde ve cesitli kostumlerle "uraaa Gagarin" bagirislari ile sokagi bir bastan diger basa yuruduler. Ben de ne yaptim onlara takildim :)
Iste boyle sevgili gunce... Moskova beni ben Moskova'yi birakamiyoruz bir turlu. Gagarin benim en sevdigim Rus ve bu gelisimde de boyle anlamli bir seye denk geldigim icin mutluyum. Ama yarin eve donus var. Acaba evim neresi?
Biraz da fotograf?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder