Bayram deyince, İzmir'de,Karşıyaka'da beş katlı bir apartmanın giriş katında, kocaman balkonu olan, balkonunda demirden çok şık sandalyeleri ve ona uygun oval kocaman mermer üstlü masası olan, kışın sobayla ısınan ve sobanın üzerinden çaydanlık eksik olmayan, yazın yasemin ve hanımeli kokusu ile dolan bir ev ve mantı gelir aklıma. Evet babaannemlerin evi bence Karşıyaka'daki en güzel evdi. Çünkü içindekiler, gelen gidenler, apartman komşuları, biz sokak çocukları hepimiz dünyanın en güzel insanlarıydık o yaşlarda.
Babaannem her bayram biz geleceğiz diye tüm mahalleye yetecek kadar mantı yapardı. Çoğu zaman hamurunun bir kısmını çiğ yerken ben, "karnın ağrıyacak kızım yeme artık" derdi. Tüm aile bir araya gelirdi. Amcalar, yengeler, kuzenler... Belki o zamanlar bizim için "bayram" harçlık ve "şeker" demekti ama aslında çok daha fazlası olduğunu o günlerden mahrum kalınca anlıyor insan.
Özlemler büyüdükçe ve bayramlar tatile döndükçe anlıyor...
Bu bayram Ankara'dayım, İzmir'de o balkonda olmayı isterdim... Tüm aile bir arada...
Bugün bayram temizliğimi yaptım ve masamın üzerine rahmetli babaannemin çeyizime ördüğü masa örtüsünü örttüm büyük bir keyifle... Bu tür işleri yapamasam da, tüm sanat yeteneğimin ondan geldiğinden eminim...
Seni özlüyorum... Babaannem...
Seni özlüyorum dedem...
Bayramınız kutlu olsun ...
3 yorum:
Allah gani gani rahmet eylesin! nur içinde yatsınlar. İnsanın sevdiklerinin el emekleri de bir başka değerli oluyor...daha nice hatırlanası güzel bayramlar geçirmeniz dileğiyle...
Bayramın kutlu olsun canım, aslında ben de senin gibi düşünüyordum bayramların artık eskisi gibi olmadığını ama bugün cengiz semercioğlunun bayramla ilgili yazısını okudum ve ona da hak verdim, herşey değiştiği için hayatımızda bayramların da değişmesi kaçınılmaz...
Öpüyorum ankara'ya sevgilerimi gönderiyorum!
Haklısın canım zaman değişiyor ve biz de zamanla birlikte değişiyoruz. Benimki bayramdan ziyade sanırım ailenin bir araya gelememesine duyulan hasret...
Yorum Gönder