Elif ve ben Türkiye'ye dönerken hep ihtimal İstanbul'du. Yani ikimiz için de... Ama zaman döndü, işler karıştı ve ben kendimi Ankara'da buluverdim. Dedik ki, sık sık gider geliriz... Ama olmadı...
Artık canıma tak etti... Yarın İstanbul'a daha da öte kardeşime gidiyorum... Heyecanlıyım ve çooooook özledim...
İstanbul'u seviyorum. Ankara'dan daha çok seviyorum, ne yalan söyleleyim. (Moskova'yı dışarda tutuyorum konudan) Ama bu sene öylesine yaprak gibi savrulduk ki... Herşey öylesine elden gelmeyen şekillerde gelişti ki... Şikayet etmiyorum, herşeyde vardır bir hayır.
Şimdi özlem giderme zamanı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder